Soms heb je dan van die dagen (weken … maanden..) dat het leven grotendeels om anderen draait en even (iets) minder om jou. Het begint ’s morgens al met het wakker maken van de kinderen, zorgen dat ze allemaal netjes aangekleed en al aan de ontbijttafel zitten. Het ontbijt staat nog niet eens voor ze klaar of je bent eigenlijk al helemaal buiten adem.
Terwijl je de kinderen hun ontbijt voor zet, maak je je eigen ontbijt, de lunch voor de kinderen en ook je eigen lunch: het is een werkdag vandaag! Dat betekent dus haasten zometeen om de kinderen op de opvang te brengen en dan maar hopen dat de files op weg naar het werk meevallen. De file valt gelukkig mee en je komt weer iets rustiger aan op je werk. Op je bureau ligt een stapel met werk op je te wachten, de inbox van je mail loopt nog nét niet over en het lampje van de voicemail knippert ongeduldig… Aan het eind van de dag begint het spitsuur (uren?):je rijdt naar de opvang, haalt de kinderen op en thuis vlug het avondeten op tafel toveren. Daarna de kinderen douchen, tandenpoetsen, pyjama aan en slapen!
Hoewel je zou willen, kun je daarna nog niet op de bank ploffen met een kop thee en een goed boek. Er staat nog een volle mand was op je te wachten, de keuken is nog een rommel van het koken en je ziet overal troep (hoe kan dat toch? We zijn amper thuis geweest vandaag!). Eerst dat allemaal opruimen en hopen dat je nog tijd hebt om éven iets voor jezelf te doen vanavond.
Tijd voor jezelf. Me – Time zoals ik het altijd noem. Tijd om even bij te komen, om even geen ‘moeder van, partner van, werkneemster of verpleegster’ te zijn. Het is altijd zoeken naar een balans, soms is die er en kan ik de tijd vinden om even te ontspannen met een boek, naar de kapper te gaan of om af te spreken met die ene vriendin.
In mijn doelen voor 2017 heb ik ook gedacht aan tijd voor mijzelf. Zo heb ik bezoeken aan musea het hele jaar ingepland, ik wil een aantal keren (zij het alleen ) naar de bioscoop, ik wil een minimum aantal boeken lezen en een aantal musicals bezoeken. Nou hoor ik je bijna denken, hoezo plan je dat? Dat doe je toch gewoon?? Ik dus niet. Ik zet ‘me – time’ al heel snel aan de kant om iets voor mijn kinderen te kunnen doen of voor manlief. Dan denk ik: oh binnenkort heb doe ik dat dan wel.
Doordat ik het in mijn agenda vooraf al gepland heb, wordt ik er regelmatig mee geconfronteerd en dus doe ik het ook veel vaker. Daarbij heb ik ook aan manlief gezegd dat hij me er van moet weerhouden als ik het om wat voor reden dan ook wil uitstellen. Natuurlijk gaat dit niet altijd goed. Zo stel ik mijn laatste museumbezoek ondertussen al een maand uit, omdat een tripje naar familie er ‘even’ tussendoor kwam. Mijn man herinnerde me hier onlangs aan: plan nog even een dag extra opvang voor de jongens dan kun jij de komende weken ook nog een keer iets voor jezelf doen. Dit moet ik dus ook maar even gaan plannen, anders gaat het er niet van komen. En echt: dat uurtje alleen boodschappen doen, dat bedoel ik dus niet he!
Ga naar een museum, ga naar de film, neem een (e-)book mee en stap in de trein naar het strand en ga daar lekker bij een tentje even heerlijk lezen. Volg een workshop en plan een beauty – behandeling: als jij er maar gelukkig van wordt en weer helemaal zen wordt!
Tijd voor jezelf, het is zo belangrijk. Hoe kun je goed voor anderen zorgen, wanneer je niet goed voor jezelf zorgt? Laat je kind(eren) maar achter bij je partner of een keer een extra dagje op de opvang: je zult zien dat jij na een dag me – time weer helemaal opgeladen bent en de drukte van alle dag weer helemaal aan kunt. En echt: er wordt goed voor ze gezorgd en over het algemeen vinden ze het jammer dat je thuis komt / ze op haalt bij de opvang of oppas (tenminste: dat is bij die van mij zo!).
Voor elke moeder, vrouw, partner van, … (vul zelf maar in) …: neem tijd voor jezelf, plan het en geniet van hetgeen je gaat doen. Even helemaal aandacht voor jou!
