Elk jaar kort voor de meivakantie begint het al. “Mama… we zijn op school iets aan het maken voor jou! Je mag de klas niet meer in!”.
Op dat moment weet je: Moederdag komt er weer aan.
Dit jaar was net als alle jaren. De kinderen begonnen er al weer vaak over. Op de kalender moest geschreven worden wanneer het moederdag was, dan konden ze aftellen. Papa werd geraadpleegd: we moeten ontbijt maken voor mama! Al snel bedachten ze allerlei lekkere dingen, maar toen ineens bedacht zoon nr.1 dat mama veel van die dingen niet mag eten! Dat was even een domper…
Na een paar minuten teleurstelling en nadenken zei zoon nr. 2: “Maar mama mag wel ei! En thee.. en nootjes. En en …. yoghurt!”.
Op ’the night before’ appte ik mijn man nog even wat ideeën voor mijn ontbijt en vroeg of ik hem de volgende ochtend moest wakker maken of zo. Het is niet dat het hem niet interesseert of dat hij zo’n sufferd is, maar hij dénkt er gewoon niet aan. Het is serieus geen onwil en ik neem het hem dan ook niet meer kwalijk.
De nacht kwam en ging en om 7u hoorde ik jongens naar beneden gaan. Ik viel weer in slaap en schrok een uurtje later wakker toen zoon nr. 1 de deur naar de gang redelijk subtiel (ahum…) open deed en hardop zei: ‘ooohhh hoe lang duurt het nog voor we ontbijt kunnen maken voor mama?!’ Heb manlief toen toch maar even aangestoten..
Hoe geweldig als je ze in de keuken dan hoort rommelen. En dan ook nog ‘ssst mama slaapt!’. Nou nee schatten mama sliep al lang niet meer. Op afstand meegenietend van alles wat zich beneden in de keuken afspeelde.
Voeten op de krakende trap, sluipen op de overloop en daar kwamen ze de slaapkamer in met z’n drietjes. Twee prachtige kado’s, dikke knuffels en een theeblad met mijn ontbijt.
En dat is dan toch ook het allerbelangrijkste. Mijn twee kleine kerels die met glimmende ogen van trots bij me op bed klimmen en me overladen met hun liefde. Mijn moederdag was er toen één om nooit te vergeten.
Oh en manlief.. manlief heeft me verrast! Een prachtige kaart werd bezorgd die middag met de meest lieve tekst uit de grond van zijn hart. Nope, die dag kon niet meer stuk!
